Psy są mistrzami w postrzeganiu otoczenia poprzez bodźce. Zapachy, dźwięki i ruchy przyciągają ich uwagę i często wywołują zautomatyzowane zachowania. Na przykład, gdy pies odbiera silny zapach lub widzi poruszający się obiekt, w jego mózgu aktywowane są tak zwane obwody motywacyjne, które koncentrują go na obiekcie. Obwody te są ściśle powiązane z układem nagrody psa i utrudniają mu skoncentrowanie się na czymkolwiek innym.

Sygnał "off" ingeruje dokładnie w ten proces: zachęca psa do oderwania uwagi od bieżącego bodźca i skupienia się na tobie. Jest to szczególnie trudne, ponieważ w tym momencie pies podąża za naturalnym zachowaniem - takim jak zachowanie eksploracyjne lub chęć zabezpieczenia zasobu.

W kynologii zachowanie to opisywane jest jako fiksacja na bodźcu: Pies, który jest zafiksowany na konkretnym bodźcu, potrzebuje jasnych i pozytywnych wskazówek, aby się od niego oderwać. W tym miejscu do gry wkracza "off". Aby sygnał działał niezawodnie, pies musi nauczyć się, że anulowanie jego działania zawsze przynosi mu korzyść.

Mózg psa został zaprojektowany do szybkiego i wydajnego przetwarzania bodźców. Szczególnie ekscytujące lub nowe bodźce aktywują układ limbiczny, który jest odpowiedzialny za emocje, motywację i podstawowe zachowanie. Układ ten decyduje, czy dany bodziec jest wystarczająco ważny, aby za nim podążać - na przykład nagle pojawiająca się piłka lub zapach jedzenia.

Dobrze wyuczony sygnał "off" pomaga psu przerwać tę naturalną reakcję i świadomie wybrać nowe działanie. Wymaga to jednak praktyki, ponieważ mózg psa jest początkowo zaprogramowany na dany bodziec.

Kontrola impulsów również odgrywa ważną rolę: psy, które nauczą się kontrolować swoje reakcje na bodziec, mogą słuchać sygnału takiego jak "wyłącz" nawet w trudnych sytuacjach. Kontrola impulsów nie jest wrodzoną umiejętnością, ale musi być specjalnie trenowana - przede wszystkim poprzez powtarzanie i pozytywne wzmacnianie.